Wint Android of iOS in 2020?

Trouwens, veel trucjes en foefjes die Android als eerste uit zijn mouw schudt, durven na een tijdje ook op iOS opduiken en vice versa. De twee kemphanen houden wat dat betreft elkaar goed in de gaten. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er helemaal geen verschillen meer zijn.

Filosofie

Een eerste belangrijk verschil tussen de iPhone en Android heeft vooral te maken met de filosofie van beide kampen. De iPhone is een potdicht gesloten systeem waarin Apple heer en meester is. Dat heeft als grote voordeel dat alle hardware van de iPhone perfect op elkaar is afgestemd en dat iPhones daardoor niet alleen vaak sneller en vlotter aanvoelen, maar ook uitstekend met elkaar en andere Apple-toestellen samenwerken (met bijvoorbeeld Apple Watches of de Apple TV). Anders gesteld: iOS is een soort platform waarin verschillende stukken hard- en software elkaar prima aanvullen.

Android daarentegen is meer een vrijhaven waarin verschillende fabrikanten min of meer mogen doen wat ze willen. Er zijn dure en goedkope Android-telefoons, met grote en kleine schermen, met hoge en lage beeldschermresoluties, met snelle en tragere chips, met stylussen en zonder stylussen en ga zo maar door. Dat heeft als voordeel dat er heel veel keuze is in Android, maar ook dat de integratie tussen hard- en software zelden zo gelikt aanvoelt als bij Apple. Elke Android-telefoon staat meer op zichzelf.

Een voorbeeld: met Apple Airdrop is het een fluitje van een cent om draadloos bestanden uit te wisselen tussen twee iPhones of een iPhone en een iMac. Het lijkt als vanzelf te werken. Probeer dat maar eens voor mekaar te krijgen met pakweg een Samsung en een Huawei. Ja, het is technisch mogelijk, maar ongeveer iedereen zal de eerste keer moeten opzoeken hoe het moet.

Apple: synchronisatie en betere apps

Apple beseft ook wel dat de ‘walled garden’ (ommuurde tuin) een geweldige hefboom is om gebruikers aan zich te binden. Voor wie iMessage gebruikt om collega’s, familie en vrienden berichtjes te sturen, muziek luistert in Apple Music, betalingen doet met Apple Pay en zijn foto’s en bestanden opslaat en deelt via iCloud, is het een heel gedoe om later nog naar Android over te schakelen. Zozeer zelfs dat veel mensen er tegenop zien en dan maar bij Apple blijven hangen. Tot grote tevredenheid van Cupertino, natuurlijk.

Wat ook opvalt, is dat apps op de iPhone vaak net wat beter afgewerkt lijken dan op Android. Een dom voorbeeld dat ons opviel: teksten worden op Android weleens op onlogische of zelfs onjuiste plaatsen gesplitst, bijvoorbeeld omdat het woord net niet onder een icoontje past. Zoiets hebben we in iOS nog nooit gezien.

Nee, je gaat er niet dood van, maar het is wel slordig. Dat heeft natuurlijk ook weer te maken met de aanwezigheid van duizenden verschillende modellen van Android-telefoons en dat ontwikkelaars hun apps voor al die varianten zo goed mogelijk moeten proberen te optimaliseren. Of dat ze een gulden middenweg moeten zoeken.

Een andere reden is dat ontwikkelaars gewoon meer geld verdienen aan iOS: iOS-gebruikers zijn doorgaans meer bereid om geld neer te tellen voor een app dan Android-gebruikers. En daardoor krijg iOS vaak meer aandacht dan Android en komen apps er eerder voor uit. Omdat gebrek aan betalingsdrang op te vangen, zit er meestal ook veel meer reclame, bloatware, banners, pop-ups en ander vervelend spul in Android dan in iOS-apps.

Android: vrijheid

Er zijn heel wat zaken die Google gewoon beter voor mekaar heeft dan Apple

Natuurlijk heeft Android ook voordelen. Er zijn echt heel wat zaken die Google gewoon beter georganiseerd heeft dan Apple. De vrijheid die Google de gebruikers van Android-telefoons gunt, heeft bijvoorbeeld voordelen. Bevallen de knoppen, icoontjes, kleuren, overgangen tussen schermen of het lettertype van je telefoon je niet? Geen probleem, is allemaal aan te passen door een andere ‘launcher’ op je gsm te installeren.

Ook de notificaties werken beter op Android dan iOS. In Android is de manier waarop je al dan niet notificaties wil ontvangen een stuk fijnmaziger in te stellen dan bij Apple. Het is bijvoorbeeld perfect mogelijk om van bepaalde onderdelen van eenzelfde app wel notificaties te ontvangen en van andere niet. Notificaties laten zich op een iPhone ook niet uitklappen, zoals op Android. Om ze volledig te lezen moet je naar de app zelf gaan. Alle notificaties deleten gaat ook makkelijker in Android: je kunt ze gewoon in een keer wegklikken.

Zo zijn er meer zaken: waarom in iOS bijvoorbeeld de instellingen niet te bereiken zijn met één swipe naar beneden vanaf het hoofdscherm, hebben we nooit begrepen. Wat ons ook bevalt, is dat dat hoofdscherm zelf helemaal vrij in te richten is in Android. Je kunt icoontjes neerzetten waar je wilt, met zo veel ruimte ertussen als je wilt. iOS vult automatisch alles op en installeert ook elke app sowieso op je hoofdscherm. Bij Android kan je kiezen om minder gebruikte apps in een ‘app drawer’ te verstoppen. Ook de ‘widgets’ (kleine miniprogrammaatjes met informatie over bijvoorbeeld het weer, je aandelen of een mini-calculator) werken stukken beter op Android. Daar kan je ze kwijt op het hoofdscherm, bij iOS zitten ze allemaal samengepropt op een apart scherm. Of je dat nu belangrijk vindt of niet, moet ieder natuurlijk voor zich uitmaken.

Conclusie

Geen van beide systemen is perfect, absoluut niet. Veel komt dus neer op persoonlijke voorkeuren, budget en zeker ook gewenning. Na een tijdje zitten zowel Android als iOS in je ‘muscle memory’ en leer je wel leven met hun respectievelijk beperkingen en pluspunten.

Trouwens, zoals we al zeiden, groeien de twee systemen steeds meer naar elkaar toe. Neem bijvoorbeeld de manier waarop je navigeert door je telefoon door met je vinger te bewegen, dat heeft Google grotendeels gekopieerd van Apple, al doet Apple dat toch nog altijd een stukje beter, vlotter en intuïtiever.